ParkinsonNL ambassadeur

Annelien Oosterbaan: ‘Binnen Parkinson onderzoek is steeds meer aandacht voor man-vrouw verschillen.’

Onze ambassadeur dr. Annelien Oosterbaan is zowel een jonge vrouw met parkinson als arts. Hoewel vaak wordt gedacht dat vooral mannen door de ziekte worden getroffen, krijgen ook vrouwen parkinson. Mannen en vrouwen verschillen van elkaar. Denk bijvoorbeeld aan lichamelijke bouw of hormonale invloeden. Annelien richt zich als hoofdonderzoeker van het Vrouw en Parkinson project voor de afdeling neurologie van het Radboudumc op de specifieke problemen die vrouwen met de ziekte ervaren. Het eerste deel van de studie is onlangs afgerond en over de uitkomsten volgt binnenkort meer nieuws.  

Ze heeft als missie om de voorlichting, begeleiding en zorg voor mensen, en in het bijzonder vrouwen met parkinson, te verbeteren. Als arts-onderzoeker weet zij maar al te goed wat nodig is om een einde aan deze ziekte te maken, en dat is meer onderzoek. En onderzoek kost geld. Annelien zal pas stoppen met hier aandacht voor te vragen als het gelukt is om parkinson te stoppen! 

Annelien en haar dochter op de foto met haar onderzoek

Wie is Annelien Oosterbaan? 

Deze gynaecoloog en arts-onderzoeker is moeder van vier kinderen. Ze heeft de ziekte van Parkinson, net als haar vader. Ondertussen doet ze onderzoek naar de ziekte bij (jonge) vrouwen en de man-vrouw verschillen binnen parkinson. Jong, vrouw, moeder en de ziekte van parkinson: het is op zijn minst bijzonder te noemen dat Annelien zelf onderzoek doet naar parkinson. ‘Ik vind het juist supermooi dat ik iets nuttigs kan doen en mijn werk kan combineren. Op deze manier kan ik op professioneel vlak iets bijdragen. Dat geeft gewoon superveel voldoening. Bovendien heb ik er zelf ook wat aan in de toekomst.’

Hoe ik naar de toekomst kijk? Hoopvol, nieuwsgierig, niet bezorgd. Ik heb goede hoop dat er dingen gaan veranderen en dat ik het wel volhoud tot die tijd, met mijn positiviteit en sportregime. En zo niet, dan komt het ook wel goed. Je bent superflexibel als mens, dat is mijn les. Je stelt je verwachtingen en doelen weer bij als je merkt dat je een functie verliest of mogelijkheden. Je leert hoe veerkrachtig je bent en wat je aankan, dat sterkt me ook wel. Ik laat me niet zomaar omverblazen, nee. 

Hoopvol ben ik over de toekomst van parkinson als je het hebt over onderzoek. Er wordt zoveel gedaan. Het zou prachtig zijn als we de ziekte kunnen remmen, stoppen of genezen zou nog beter zijn. Vooralsnog heb ik daar vertrouwen in.’ 

Wil je meer lezen over Annelien?

Bekijk ook: