Jan Heemskerk kreeg in 2021 de diagnose ziekte van Parkinson. Met zijn maandelijkse column voor ParkinsonNL wil hij graag een nuttige bijdrage leveren aan de bewustwording van deze ziekte, door – zoals hij dat nou eenmaal doet – zijn leven met parkinson te portretteren. Natuurlijk met zijn kenmerkende mix van empathie en zelfspot.
Pillen slikken is niet zo makkelijk als je denkt. Per dag neem ik drie maal twee pillen van type ‘A’. Dan nog één van type ´B’, en sinds kort tweemaal daags één van type ‘C’. Type ‘B’ neem ik bij het slapen gaan, type A verdeeld over de dag bij ontbijt, lunch en diner. Type ‘C’ tenslotte ‘bij de maaltijd’, in mijn geval ontbijt en diner. Ik moet een beetje oppassen dat ik de tweede van type ‘C’ niet tegelijk neem met type ‘B’, want die slik ik dus óók in de avond. ‘A’ is een gewone Levodopa-pil, ’B’ ééntje met vertraagde afgifte. ‘C’ is een extra middel en koelt het hoofdje een beetje af.
Zie dat maar eens te onthouden. En dan hebben we het nog niet eens over omgaan met de tijd.
Ik was al nooit iemand die goed is in dingen organiseren en onthouden, maar sinds parkinson zijn de simpelste sommetjes me te machtig en is met name de tijd bijhouden een opgave die me kansloos ontglipt. Het schijnt een erkende bijwerking te zijn, maar dat geloof je pas als je het hebt meegemaakt. Zo stond ik onlangs een uur te vroeg bij boksen omdat ik op de keukenklok half twaalf voor half één had aangezien, of andersom, daar wil ik vanaf wezen.
De tijd is kwijt. Eerst vindt iedereen – inclusief jijzelf – dat nog wel geestig, maar als je om de haverklap vastloopt in etenstijd, en niemand meer durft te vragen hoe laat het is, is de lol er snel af. ‘Sorry, ik weet dat ik het net ook al heb gevraagd, maar kun je nog één keer zeggen over hoe laat we weg moeten?’ ‘Dat zei ik net toch? Half één!’ ‘Ja, maar wanneer is het dan half één?’
Het is moeilijk te bevatten.
De eerste keer dat de tijd me in de steek liet, schrok ik me wezenloos, maar ook dit is blijkbaar een kwestie van wennen. Tegenwoordig red ik me aardig met een ouderwetse digitale klok en als ik die niet voorhanden heb, met een geheugensteuntje als lange wijzer-uren-korte wijzer-minuten. Die formule zit kennelijk nog diep. Voor de pillen heb ik inmiddels een listig doosje met vakjes, onderverdeeld in dagen en ‘tijd van de dag’, waarmee je heel aardig uit de voeten kunt. Om te voorkomen dat er te vaak om de tijd wordt gevraagd en iedereen er horendol van wordt, is er thuis een limiet ingesteld. Zo vaak hebben we de tijd nou ook weer niet nodig.
Wie is Jan Heemskerk?
Jan geniet van bescheiden bekendheid als voormalig hoofdredacteur van de mannenbladen MAN, FHM en Playboy. Jan was ook lange tijd columnist bij onder meer Linda. (samen met Saskia Noort), Flair (met Marcel Langedijk) en Kek Mama (over vaderschap en relatie). En schreef voor vrouwenbladen als Libelle, Margiet Viva, Plus, Jan, Saar, Telegraaf Vrouw en Volkskrant Magazine talloze artikelen, vooral over de verhouding en verschillen tussen man en vrouw. Maar hij draait zijn hand ook niet om voor het presenteren van een radio/tv en/of podcast-programma.
Wil je op de hoogte blijven van Jan zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande iconen. Je kan ook meer lezen over Jan en zijn ambassadeurschap voor ParkinsonNL.
Volg ons op social media
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen en genezen en tegelijk de zorg verbeteren voor mensen die nú parkinson hebben. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.