Jan Heemskerk kreeg in 2021 de diagnose ziekte van Parkinson. Met zijn maandelijkse column voor ParkinsonNL wil hij graag een nuttige bijdrage leveren aan de bewustwording van deze ziekte, door – zoals hij dat nou eenmaal doet – zijn leven met parkinson te portretteren. Natuurlijk met zijn kenmerkende mix van empathie en zelfspot.
Als het een beetje meezit ga ik dadelijk een gezellig potje lunchen met mijn vriendinnetje Manon uit Amsterdam. Ik zeg ‘als het een beetje meezit’, want dat dacht ik vorige week dinsdag ook, dat het mee zou gaan zitten, en dat we dus zouden gaan lunchen in Amsterdam, maar dat liep lelijk in de soep omdat ik mijn pillen was vergeten. En zonder pillen geen lunch, maar een troosteloze terugtocht, duizendmaal excuses aan Manon en een korst oberländer met laffe hummus. Hoe krijg je het voor elkaar, zou je denken, maar dit is schering en inslag in huize Heemskerk, waar de chaos regeert en de agenda zo vol zit, dat niemand er meer in durft te kijken. Okee, eigenlijk ik alleen niet.
Ik weet natuurlijk niet hoe het bij u zit, maar ik heb geen vaste (kantoor)baan, sterker, helemaal geen baan, alleen wat klusjes als deze column, hier en daar een lezing, een onbezoldigd ambassadeurschap en een roman-in-afwachting. En natuurlijk een vrouw met een mooi salaris en een auto, zonder wie het gezin ogenblikkelijk ten onder was gegaan. Een riant bestaan, zou je denken, met zeeën van tijd om leuk af te spreken met Amsterdamse vriendinnen. En toch had ik Manon al minstens anderhalf jaar niet gezien. En hetzelfde gold eigenlijk voor al mijn vrienden m/v buiten het dorp, met wie je een echte afspraak moest plannen.
Oorzaak? Te druk. Hoezo? Geen idee.
Nou ja, een beetje natuurlijk wel. Ik doe hierboven wel een beetje stoer en gemakkelijk over mijn werk, maar tussen al die klussen zit ook een ‘zelfhulpboek parkinson’, en dat is best pittige kost om te schrijven. En ik loop nu alweer te hengelen naar een parkinson-podcast, want dat is interessant en intellectueel stimulerend. En dan hebben we ook nog onze nieuwe ‘neem nooit een hond’-blog voor weekblad Margriet en je snapt wel waar hem de schoen wringt!
Oorzaak? Te druk. Hoezo? Eigen stomme schuld! Je moet er als verse Yopper (Young Onset Parkinson) blijkbaar aan wennen dat je niet ongelimiteerd werk op je bordje kunt blijven scheppen én dat elke klus je ongeveer twee keer zo veel energie kost als voorheen, als het niet meer is. En dáár komt dan nog bij: je hebt een ellendige en doodgriezelige ziekte die het op je lichaam en geest heeft voorzien, die je moet bestrijden, die je misschien wel angst aanjaagt, en je in ieder geval heel wat hoofdbrekens voor heden en toekomst bezorgt. Hoe dan ook: ziek zijn is, als je niet uitkijkt, een dagtaak en ik ga mij voortaan beter in acht nemen! Tot zover, en op naar Manon, met medicijnen…
Wie is Jan Heemskerk?
Jan geniet van bescheiden bekendheid als voormalig hoofdredacteur van de mannenbladen MAN, FHM en Playboy. Jan was ook lange tijd columnist bij onder meer Linda. (samen met Saskia Noort), Flair (met Marcel Langedijk) en Kek Mama (over vaderschap en relatie). En schreef voor vrouwenbladen als Libelle, Margiet Viva, Plus, Jan, Saar, Telegraaf Vrouw en Volkskrant Magazine talloze artikelen, vooral over de verhouding en verschillen tussen man en vrouw. Maar hij draait zijn hand ook niet om voor het presenteren van een radio/tv en/of podcast-programma.
Wil je op de hoogte blijven van Jan zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande iconen. Je kan ook meer lezen over Jan en zijn ambassadeurschap voor ParkinsonNL.
Volg ons op social media
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen en genezen en tegelijk de zorg verbeteren voor mensen die nú parkinson hebben. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.