Jan Heemskerk kreeg in 2021 de diagnose ziekte van Parkinson. Met zijn maandelijkse column voor ParkinsonNL wil hij graag een nuttige bijdrage leveren aan de bewustwording van deze ziekte, door – zoals hij dat nou eenmaal doet – zijn leven met parkinson te portretteren. Natuurlijk met zijn kenmerkende mix van empathie en zelfspot.
Het is een bijzonder moment: de tweede druk van mijn boek Parkinson voor beginners ligt in de winkels. Een succes, ook, zou je zeggen, want boeken die over een ernstige ziekte gaan, halen niet vaak de toplijsten. Toch voelt het dubbel. Want als je boek zo goed verkoopt, betekent dat vooral één ding: er zijn ontzettend veel mensen die zich moeten bezighouden met parkinson. Mensen die de diagnose hebben gekregen, die ermee leven, of die proberen te begrijpen wat het betekent voor een geliefde. Het is triest, maar ook een teken dat er behoefte is aan erkenning, aan uitleg, aan herkenning.
Toen ik het boek schreef, had ik één doel: uitleggen wat deze ziekte met je doet. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Want dat laatste is vaak nog moeilijker te vatten. Mensen denken bij parkinson aan trillende handen, aan motorische problemen. En die zijn er ook, bij velen. Maar bij mij en bij anderen raakt hij ook je geest. Je denken, je vermogen tot organiseren, je plannen. Het is alsof je brein je langzaam in de steek laat. Probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand die goed gezond is.
Het schrijven van het boek was mijn manier om met parkinson om te gaan. Schrijven is dan ook mijn beroep, mijn passie, mijn uitlaatklep. Maar wat ik niet had verwacht, was hoe mijn woorden anderen zouden raken. Ik kreeg reacties van mensen die eindelijk begrepen wat hun partner, ouder of kind voelde.´Had ik dit maar eerder geweten’, schreef iemand. ´Dan had ik anders met moeder omgegaan.’ Een andere reactie kwam van mijn neuroloog, die een handgeschreven kaartje stuurde. Hij had mijn boek bij Bruna zien liggen en gekocht. Hij schreef dat hij door mijn woorden zijn eigen werk, zijn eigen gesprekken met patiënten, ineens vanuit een ander perspectief zag. Dat raakte me diep.
Schrijven wordt steeds moeilijker. Wat ooit vanzelf ging, kost nu steeds meer moeite. Mijn neuroloog zei het deze week treffend: blijf niet te lang leunen op je oude talenten, want dat leidt alleen maar tot frustratie. Zoek iets nieuws, iets wat je nog kunt leren, wat minder energie vraagt. Dat advies probeer ik ter harte te nemen, al is het makkelijker gezegd dan gedaan.
Want één ding weet ik zeker: zolang ik een stem kan geven aan parkinson, blijf ik schrijven. Of het nu een boek is, een column, of een korte oproep. Want als ik daarmee ook maar één iemand kan helpen om zijn eigen weg te vinden in deze ziekte, dan heeft het allemaal zin gehad.
En wil je behalve begrip voor de ziekte, helpen parkinson te stoppen? Dan kun je doneren, dat geld komt ten goede aan onderzoek naar de oorzaak en behandeling van deze rotziekte. Ik rammel bij deze met mijn digitale collectebus!
Wie is Jan Heemskerk?
Jan geniet van bescheiden bekendheid als voormalig hoofdredacteur van de mannenbladen MAN, FHM en Playboy. Jan was ook lange tijd columnist bij onder meer Linda. (samen met Saskia Noort), Flair (met Marcel Langedijk) en Kek Mama (over vaderschap en relatie). En schreef voor vrouwenbladen als Libelle, Margiet Viva, Plus, Jan, Saar, Telegraaf Vrouw en Volkskrant Magazine talloze artikelen, vooral over de verhouding en verschillen tussen man en vrouw. Maar hij draait zijn hand ook niet om voor het presenteren van een radio/tv en/of podcast-programma.
Wil je op de hoogte blijven van Jan zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande iconen. Je kan ook meer lezen over Jan en zijn ambassadeurschap voor ParkinsonNL.
Volg ons op social media
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen en genezen en tegelijk de zorg verbeteren voor mensen die nú parkinson hebben. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.