Wytze Russchen is een voormalig Nederlands lobbyist in Brussel. In 2008 kreeg hij, op 37 jarige leeftijd, de diagnose parkinson. Hij schreef daarover later het boek ‘De Reis van mijn leven in 51 anekdotes’. Waarin hij op een laagdrempelige manier over zwaardere onderwerpen, zoals parkinson schrijft. Maandelijks schrijft Wytze Russchen een column voor ParkinsonNL: verhalen uit het leven gegrepen, zijn gevecht tegen parkinson dit alles uiteraard voorzien van een flink stuk (geo) politiek!
Vorige week attendeerde een vriend mij op een LinkedIn bericht over Peyo, een 15-jarige hengst die in een ziekenhuis in Calais (Frankrijk) van kamer naar kamer loopt om palliatieve patiënten te troosten.
Dit voormalige showpaard, bijgenaamd ‘Dokter Peyo’, is niet zomaar een therapiedier. Hij voelt intuïtief aan wie bezoek nodig heeft. Patiënten, families en artsen zeggen dat zijn aanwezigheid rust brengt op momenten waarop woorden vaak tekortschieten.
Het verhaal fascineerde en ontroerde mij.
Hoewel ik nog lang niet op mijn sterfbed lig en een paard niet in onze lift past (wel in de gang, zong André van Duin), herkende ik het soelaas dat een (huis)dier kan bieden, juist als je chronisch ziek bent. Zonder mijn hondjes Boni (2016-2021) en Foxy (2021-heden), was ik er, met 17 jaar parkinson op de teller, allang niet meer geweest.
Dat klinkt dramatisch, maar mijn viervoeters zijn echt ‘life-savers’ gebleken. Zowel voor mijn fysieke als mentale gezondheid. Dankzij Foxy, die drie keer daags ‘uit’ moet, loop ik minstens 10.000 stappen per dag, vaak in het bos of op het strand, in de zon. Beweging is essentieel voor mensen met parkinson en helpt bovendien tegen depressie.
Parkinson en depressie gaan vaak samen. Daar weet ik helaas alles van. In de afgelopen jaren waren er talloze momenten dat ik in bed wilde blijven. Met een hond kan dat niet. Je móet opstaan en naar buiten. Net als Dokter Peyo voelt Dokter Foxy aan wanneer ik een slechte dag heb. Dan komt hij naast me liggen en likt mij om me op te vrolijken. Of je gezond bent of ziek, dat maakt dieren niets uit. Hun liefde is onvoorwaardelijk.
‘Parkinson heb je niet alleen’, hoor je vaak. Dat klopt. Steun van mantelzorgers, familie en vrienden is cruciaal voor iedereen die met deze rotziekte leeft. Bij ‘mantelzorgers’ denkt men meestal aan mensen. Maar dat kan dus ook een hengst of een hond zijn.
Genoeg geblaft: Foxy is de beste mandjezorger die ik me kan wensen!
Wie is Wytze Russchen?
Wytze Russchen (Drachten, 22 december 1970) is een voormalig Nederlands lobbyist in Brussel. Hij is auteur van o.a. ‘het Oliemannetje – toplobbyist in Europa’ (2014), en ‘#Post uit Brussel’ (2015). Hij werd in 2017 door het platform euknowhow.eu beschouwd als een van de meest invloedrijke Nederlanders in Brussel. In 2008 kreeg hij, op 37 jarige leeftijd, de diagnose parkinson. Hij schreef daarover later het boek ‘De Reis van mijn leven in 51 anekdotes’. Waarin hij op een laagdrempelige manier over zwaardere onderwerpen, zoals parkinson schrijft. Sinds 18 september 2023 is Russchen ambassadeur van de Parkinsonalliantie Nederland.
Wil je op de hoogte blijven van Wytze zijn nieuwe columns? Volg ons dan op social media via onderstaande button.
ParkinsonNL wil zo snel mogelijk de ziekte afremmen, genezen en voorkomen. Tot die tijd zorgen we dat mensen met parkinson en hun omgeving een zo goed mogelijk leven kunnen leiden. Daarom investeren we in onderzoek en innovaties die het verschil maken voor mensen met parkinson.