Soms komen we bij ParkinsonNL verhalen tegen die we wel móeten delen. Neem het verhaal van Annet Stigter. 58 jaar oud, twee dochters en inmiddels oma van haar kleindochter Mila. In december 2015 kreeg Annet de diagnose parkinson.
‘Vroeger wilde ik altijd een groot gezin, maar dat liep toch even anders. Toen ik 24 jaar oud was kreeg ik mijn eerste dochter en op mijn 27ste de tweede. Rond de geboorte van mijn tweede dochter verloor ik mijn man en dus ook hun vader aan kanker. We zijn daarna een poosje met zijn drieën geweest totdat de jongste 4,5 jaar oud was. Er kwam toen een geweldige man in ons leven. Tot de dag van vandaag zijn we samen en inmiddels sinds april vorig jaar opa en oma van onze oudste dochter,’ vertelt Annet.
De diagnose
‘In 2014 kwam mijn vader te overlijden. Kort daarna kreeg ik klachten. Ik dacht dat het kwam door alle inspanningen van het mantelzorgen voor mijn vader en mijn schoonmoeder die ernstig last had van de spierziekte ALS. Ik voelde spierspanningen in mijn rechterbeen, schreef heel klein en ik verloor mijn kracht in mijn rechterarm,’ zegt Annet. Al gauw ging ze naar de huisarts waar hij aangaf dat het wellicht iets neurologisch kon zijn. Annet was erg verbaasd. ‘In december 2015 kwam ik bij de neuroloog terecht. Ik was behoorlijk bang voor de diagnose van ALS. De neuroloog gaf mij de opdracht om een stukje te lopen en hij wees me erop dat mijn rechterarm bleef hangen. Hier ben ik me nooit bewust van geweest. Ik kreeg de diagnose parkinson. Die kwam behoorlijk binnen,’ zegt ze.
Dr. Bibberen met parkinson
Nadat het gesprek bij de neuroloog had plaatsgevonden kon Annet niet gelijk wennen aan het idee dat zij parkinson had. ‘Mijn eerste gedachte was: Dat is die ziekte die oude mannen hebben en op een gegeven moment gaan dementeren. Ik had maar één voorbeeld toen, mijn voormalig schoonvader,’ zegt Annet. Een DAT-scan in januari bevestigde de ziekte van Parkinson. Annet was toen 51 jaar oud. ‘Nadat ik aan het idee gewend was, kwamen ook de grapjes. Zo kreeg ik van mijn twee dochters het spel Dr. Bibber. Geweldig vond ik dat. Ik bibberde gelukkig niet eens veel, maar het krachtverlies in mijn arm vond ik het meest vervelend. Uiteindelijk kreeg ik daar medicatie voor die pas na een poos goed begon te werken,’ vertelt Annet.
Leven met parkinson
Inmiddels is Annet arbeidsongeschikt verklaard. Ze heeft nu sinds 2019 al last van (tot nu toe) onverklaarbare hoofdpijn. Ze vind het communiceren met de artsen soms lastig. ‘Het komt weleens voor dat je lang moet wachten op een antwoord. Het is wellicht voor een neuroloog een kleine vraag, maar voor mij soms van belang. Het is vaak heel erg vissen naar wat iemand heeft, maar als je het niet weet: Is dat ook een antwoord,’ zegt Annet. Ze voelt zich in ieder geval nog praktisch hetzelfde als voor haar diagnose, maar nu alleen met medicatie. De randverschijnselen, mede door gebrek aan juiste communicatie, die blijven wel volgens haar. ‘Ik gebruik ook vaak de spreuk: When life puts you in tough situations don’t say: why me? Just say: Try me!’ zegt Annet. Ze haalt veel plezier uit haar hond Frommeltje, fotografeert ze hem graag en heeft nog vele dromen. ‘Ik wil graag weer meer sporten (o.a. parkinson boksen), lekker opstap met mijn man en kinderen en met mijn kleindochter naar Disney. Er zijn nog genoeg dingen die ik wil en wat ook moet kunnen,’ lacht Annet.
Meer lezen over hoe anderen omgaan met de ziekte van Parkinson? ParkinsonNL publiceert regelmatig ervaringsverhalen. Albert vertelt je over zijn diagnose parkinson en hoe muziek zijn uitlaatklep is. De man van Lonneke, Chris, heeft parkinson. Ze deelt haar verhaal als partner.